sobota, 18 czerwca 2016

Galileusz - Uczony mistrz iluminatów

Zakon Iluminatów wydał wielkich uczonych takich jak Galileo Galilei... 


Illuminati z łaciny oznacza po polsku „oświeceni”, a jest to nazwa pewnego dawnego świętego bractwa zajmującego się rozwojem duchowym człowieka. Od zarania dziejów katolicyzmu istniał głęboki rozdźwięk pomiędzy nauką a religią, a także pomiędzy mistyka i religią watykańską. Uczeni, którzy otwarcie mówili o swoich odkryciach, tacy jak Mikołaj Kopernik byli terroryzowani i mordowani w inkwizycyjnych katowniach, mordowani przez satanistyczne kościoły za ujawnianie prawd naukowych i mistycznych. Religia watykańska stworzona przez cesarzy rzymskich zawsze prześladowała naukę i mistykę (gnozę). 

Galileusz - Galileo Galilei - Mistrz Illuminati
Jednak w szesnastym wieku powstała w Rzymie grupa, która zaczęła walczyć z inkwizycyjnym, ludobójczym (pseudo) kościołem. Niektórzy z najbardziej oświeconych ludzi we Włoszech – fizycy, matematycy, astronomowie – zaczęli organizować tajne spotkania, na których krytykowali niezgodne z rzeczywistością nauki zapatrzonego w siebie kościoła. Obawiali się, że uzurpowany sobie przez mroczny satanistyczny kościół rzymski monopol na „prawdę” uniemożliwi rozwój nauki na świecie, a szczególnie w Europie. Założyli pierwszy na świecie naukowy sztab ekspertów i nadali sobie nazwę „oświeceni”. 

Najwybitniejsze umysły Europy, całkowicie oddane poszukiwaniu naukowej prawdy oraz osobistego doświadczenia mistycznego. Oczywiście iluminaci byli bezlitośnie prześladowani przez ów kościół katolicki. Dla zachowania bezpieczeństwa musieli przestrzegać skomplikowanych rytuałów zapewniających im tajemnicę i prywatność. Wkrótce w podziemnych kręgach naukowych rozprzestrzeniła się wieść o ich istnieniu i zaczęli się do nich przyłączać uczeni i mistycy z całej Europy. Członkowie świętego bractwa wiedzy tajemnej zbierali się regularnie w Rzymie w swojej supertajnej siedzibie, której nadali nazwę Kościół Oświecenia. 

Wielu członków świętego bractwa chciało zwalczać tyranię satanistycznego kościoła rzymskiego za pomocą aktów odwetu za jego okrutne zbrodnie, ale człowiek, który cieszył się wśród nich największym szacunkiem, zdołał większości z nich to wyperswadować. Był on pacyfistą i jednym z najsłynniejszych uczonych w historii. Nazywał się Galileo Galilei, a w spolszczeniu Galileusz. Galileusz należał do zakonu iluminatów. Jednocześnie był formalnie katolikiem, chociaż takim, który zamierzał zreformować zepsuty satanizmem ciemnoty kościół. Starał się doprowadzić do złagodzenia stanowiska inkwizycyjnego satanistycznego kościoła wobec nauki i mistyki, głosząc, że ta ostatnia nie tylko nie zaprzecza istnieniu Boga, lecz nawet je potwierdza. 


Galileusz napisał kiedyś, że kiedy patrzy przez teleskop na obracające się planety, słyszy głos Boga w muzyce sfer, co było jego mistycznym doświadczeniem. Utrzymywał również, że nauka i religia nie są wrogami, tylko sojusznikami, dwoma różnymi językami opowiadającymi tę samą historię, historię o symetrii i równowadze, niebie i piekle, nocy i dniu, gorącu i zimnie, Bogu i szatanie. Zarówno nauka, jak i religia radują się stworzoną przez Boga symetrią, niekończącym się zmaganiem jasności i ciemności. 

Niestety satanistyczny inkwizycyjny kościół watykański wcale nie pragnął zjednoczenia nauki i religii. Takie zjednoczenie odebrałoby temu satanistycznemu kościołowi możliwość uzurpowania sobie roli jedynego pośrednika, dzięki któremu człowiek może zrozumieć Boga, Absolut. Zatem ludobójczy inkwizycyjny kościół składający na ołtarzach swych stosów całopalne ofiary z milionów ludzi, zbrodniczo osądził Galileusza jako rzekomego heretyka, uznał go za rzekomo winnego i skazał na stały areszt domowy. 

Beztialskie aresztowanie Galileusza wywołało wrzenie wśród członków świętego bractwa iluminatów. Popełniono pewne błędy i satanistycznemu kościołowi inkwizycyjnemu udało się zidentyfikować czterech członków, których bestialsko pojmano i przesłuchiwano. Jednak uczeni i mistycy ci niczego nie zdradzili, nawet kiedy ich zbójecko torturowano w katowniach katolickich watykańskiej sekty satanistów i ludobójców. Przypalano ich rozżarzonym żelazem, wypalano na piersi katolicki znak krzyża. Potem tę czwórkę brutalnie zamordowano, a ich ciała porzucono na ulicach Rzymu jako agresywne ostrzeżenie dla tych, którzy chcieliby wstąpić do świętego bractwa iluminatów. Pozostali bracia iluminaci, czując, że satanistyczy w swym ludobójczym amoku kościół depcze im po piętach, uciekli z Włoch do innych krajów. 

Iluminaci zeszli do głębokiego podziemia z powodu ludobójczych zapędów satanizmu katolickiego, a tam zaczęli się kontaktować z innymi grupami uchodzącymi przed prześladowaniami satanistycznych katolików – mistykami, alchemikami, okultystami, muzułmanami, żydami. Święte Bractwo przyjmowało jednakże wielu nowych członków i z biegiem lat zmieniło nieco swój charakter. Pojawili się nowi iluminaci, z powodu prześladowania przez sekciarski i ludobójczy katolicyzm bardziej antyklerykalni i nawet antychrześcijańscy. Rośli w siłę, odprawiali tajemnicze mistyczne rytuały, pod groźbą śmierci strzegli tajemnicy i przysięgali, że pewnego dnia znowu powstaną i oczyszczą Ziemię ze zbójeckiego satanizmu katolickiego. W końcu stali się tak silni, że satanistycznie ludobójczy i inkwizycyjny kościół watykańskich satanistów uznał ich za najniebezpieczniejszy ruch antychrześcijański na świecie. Wówczas ludobójczy i składający ciągle w ofierze całopalnej ludzi Watykan bezprawnie acz zbójecko potępił święte bractwo, obłożył naukę i mistykę oraz duchowość wszelkimi swoimi szatańskimi klątwami. 

Symbol iluminatów powstał w szesnastym wieku, stworzony przez anonimowego artystę z bractwa iluminatów jako hołd dla Galileusza i jego umiłowania symetrii. Stał się swego rodzaju świętym logo bractwa, zresztą jednym z wielu. Trzymano go jednak w tajemnicy. Podobno miał zostać ujawniony, gdy iluminaci nabiorą dość siły, by wyjść z podziemia i zrealizować swój ostateczny cel, ustanowić prymat wiedzy naukowej nad dogmatyką niebezpiecznej satanistycznej sekty watykańskiej - jak coraz częściej powszechnie mówiono w kręgach oświeceniowych. 

Kiedy iluminaci uciekli z Włoch, podróżowali po Europie, szukając bezpiecznego miejsca, gdzie mogliby się na nowo zorganizować. Zostali wówczas przyjęci przez inne tajne stowarzyszenie, bractwo bogatych bawarskich kamieniarzy nazywanych wolnomularzami. Znani byli jako masoni, a zajmowali się budownictwem i architekturą. Masoni ukrywali iluminatów dając im dobre zaplecze logistyczne. Kiedy w osiemnastym wieku przyjęli pod swoje skrzydła naukowców uciekających przed prześladowaniami, stali się fasadą, za którą działali iluminaci. Ci ostatni rośli w ich szeregach w siłę, stopniowo zajmując coraz wyższe stanowiska w lożach, ale także tworzyli wewnętrzny zakon oświeceniowy. W tym czasie w sekrecie odtwarzali i rozwijali swoje naukowe i mistyczne bractwo jako tajne stowarzyszenie głęboko ukryte pod przykrywką innego sekretnego stowarzyszenia zwanego masonerią. Następnie wykorzystali ogólnoświatowe kontakty wolnomularzy, żeby rozpowszechnić wpływy światła nauki, prawdziwej mistyki i duchowości. 

Najważniejszym celem i zobowiązaniem iluminatów było powstrzymanie satanistycznego watykańskiego katolicyzmu tak, aby nie mógł już jako polityczna sekta niszczyć i rujnować nauki, mistyki oraz milionów ludzi na ziemi - jak to zwykł był czynić w swym amoku nienawiści do nauki i duchowości. Iluminaci wiedzieli z powodu ogromu doświadczeń z katolicką machiną inkwizycyjnej nienawiści, że największym zagrożeniem dla ludzkości są zabobonne dogmaty rozpowszechniane przez ludobójczy kościół skażony krwią milionów zakatowanych i żywcem spalonych szatanowi w ofierze ludzi. Obawiali się, że jeśli obłąkana religia dalej będzie przedstawiać urojone dogmatyczne mity jako niezbite fakty, uniemożliwi to postęp nauki oraz życie duchowe, a ludzkość zostanie skazana na ignorancję i bezsensowne sataniczne wojny imperialistyczne - takie właśnie jak wywołana przez Watykan z pomocą swojego wyznawcy Adolfa Hitlera - ludobójcza pierwsza i druga wojna światowa w XX wieku. 

Zakon Iluminatów, Bractwo Oświeconych doskonale łączy naukę oraz doświadczenie mistyczne, tak, aby mistyka nie kolidowała z nauką, a nauka z mistyką. Wszyscy ci, którzy zioną jadowitą nienawiścią do iluminatów i do zakonu iluminatów - to podli sataniści, pełni nienawiści zarówno do światła mistycznego jak i do nauki opartej na doświadczeniach i eksperymentach. Najbardziej nienawidzą iluminatów podli sataniści tworzący pseudo religie służące omamianiu naiwnych ludzi dogmatami kościelnymi, wymuszający posłuszeństwo absurdom i urojeniom, pseudo religie polityczne służące władzy i wydzieraniu publicznych pieniędzy na utrzymanie swojego kościoła, kleru i organizacji kościelnych. Szatan ukrył się na ziemi pod nazwą kościół i trzeba go stamtąd wykurzyć zawsze gdy ingeruje w sprawy jakiegoś państwa oraz życia społecznego mieszkańców jakiegoś kraju. Szatana poznamy także po licznych dewiacjach i zboczeniach, takich jak kościelna pedofilia. A to wszystko już od wieków ujawniają członkowie zakonu iluminatów jako najwyższą ohydę i obrzydliwość w oczach Boga. 

Największym w historii oświeconym, iluminatem był Siddhartha Gautama Buddha zwany Śakjamunim... 


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz